Η Στεργιανή μένει με την οικογένειά της στο Σισάνι, κοντά στην Εράτυρα Κοζάνης και φέτος ολοκληρωσε τη Β’ Γυμνασίου στο Γυμνάσιο Εράτυρας. Της αρέσει πολύ το σχολείο της που, όπως λέει και η ίδια, αν και επειδή είναι μικρό υπάρχουν πολλά πλεονεκτήματα. Η Στεργιανή προκειμένου να πάει στο σχολείο της μαζί με άλλους 3 συμμαθητές/τριές της, παίρνει καθημερινά το λεωφορείο. “Κάποιες φορές είναι αρκετά δύσκολο γιατί λόγω του ότι το λεωφορείο τις περισσότερες φορές δεν μπορεί να συντονιστεί με το πρόγραμμα του σχολείου, χρειάζεται οι μαθητές που είναι από το διπλανό χωριό να περιμένουν, κάποιες φορές ώρες, οπότε αυτό το κομμάτι είναι δύσκολο”, αλλά συνεχίζει εξηγώντας ότι χαίρεται που μπορεί να παρακολουθεί το σχολείο στην Εράτυρα. “Είναι αρκετα βολικό τουλάχιστον που υπάρχει το λεωφορείο αυτό και μπορεί να έρχεται κι έτσι γνωρίζω κι άλλα παιδιά, πέρα από το χωριό μου που μένω, γνωρίζω κι άλλα παιδια από την Εράτυρα που ίσως να μη τα γνώριζα αν πηγαινα κάπου αλλού σχολείο”. Η αλληλεπίδραση με παιδιά της ηλικίας της είναι πολύ σημαντική για τη Στεργιανή, που εξηγεί περαιτέρω πόσο ουσιαστικό ρόλο έχει επιτελέσει το σχολείο και οι δράσεις που πραγματοποιούνται σε αυτό. “Είναι πάρα πολύ σημαντικό για μένα επειδή στο χωριό μου είμαστε και λίγα παιδιά και συγκεκριμένα στο σχολείο υπάρχουν και λίγα κορίτσια, οπότε το γεγονός ότι κάνουμε δράσεις και με άλλα σχολεία, μας βοηθάει να γνωρίσουμε παραπάνω παιδιά, να κάνουμε περισσότερες φιλίες, είναι καλό και για την κοινωνικοποίησή μας και θα μας βοηθήσει ίσως ακόμα και ακαδημαϊκά”.
Η μουσική είναι ένα από τα κύρια ενδιαφέροντα της Στεργιανής ενώ στο σχολείο τα αγαπημένα της μαθήματα είναι η Βιολογία, καθώς όπως εξηγεί μέσω αυτής “ανακαλύπτεις νέα πράγματα για τους ζωντανούς οργανισμούς και τον γύρω κόσμο”, η Μουσική και η Λογοτεχνία, ενώ δεν είναι ακόμα σίγουρη για το ποιες σπουδές και επάγγελμα θα ήθελε να ακολουθήσει στο μέλλον. Αυτός ήταν αλλωστε και ένας από τους λόγους που όταν έμαθε για το The Tipping Point ενθουσιάστηκε. “Στη αρχή ημουν αρκετα ενθουσιασμένη για το πρόγραμμα γιατί δεν ειχα βρει ακόμα τι θέλω να ακολουθήσω και πίστευα ότι θα με βοηθήσει, γεγονός που συνέβη.”
Η Στεργιανή ξεκινάει την αφήγησή της σχετικά με την πρώτη συνεδρία και τις πρώτες εντυπώσεις της από το πρόγραμμα. “Στην αρχή ημουν ντροπαλή προς αυτό, ήταν κάτι που δεν ειχα γνωρίσει, δεν είχα ξανακάνει, παρόλα αυτά άκουγα και μου άρεσε που μπορούσα να μάθω πράγματα, να κάνω ερωτήσεις, και όχι μόνο σε ένα θέμα αλλά σε διαφορετικά θέματα κάθε φορά” . Η αλληλεπίδραση με τους/τις μέντορες του The Tipping Point ήταν κάτι που ξεχώρισε. “Μου άρεσε πάρα πολύ το ότι μιλούσαμε με ανθρώπους από διαφορετικές χώρες, διαφορετικά μέρη [...] ήταν πολύ άνετο να μιλάμε μαζί τους, δεν ήταν αυστηροί ούτε μιλούσαν μόνοι τους χωρίς να μας ακούνε, δηλαδή αν κάποιος είχε ερώτηση αμέσως θα σταματούσε η συνεδρία για να μπορέσει να απαντηθεί όσο καλύτερα γινόταν. Ήταν πολύ χρήσιμο αυτό”, ενώ συνεχίζει σημειώνοντας “Κάποιες φορές ήταν πολύ ωραίο που μπορούσαμε να είμαστε όλοι σαν σχολείο, γιατί υπήρχαν απορίες που μπορεί να μην είχαμε σκεφτεί εμείς ενώ άλλα παιδιά να τις σκέφτηκαν και να τις είπαν για εμάς, το οποίο είναι πολύ καλό γιατί έτσι μαθαίνουμε νέα πράγματα”.
Οι συνεδρίες που έκαναν εντύπωση στη Στεργιανή ήταν πολλές, ενώ περισσότερο θυμάται τη συζήτηση που είχαν με έναν αστρονόμο σχετικά με το διάστημα και τους πλανήτες, καθώς και και με έναν αστροναύτη. Εντύπωση της έκαναν επίσης και οι συζητήσεις που αφορούσαν την αστυνομία, ενώ μέσα από μια live ομαδική συνεδρία με έναν αθλητή ΑΜΕΑ, έμαθε περισσότερα για θέματα που αφορούν τόσο τον αθλητισμό όσο και την αναπηρία.
Μια άλλη συνεδρία που η Στεργιανή ξεχώρισε, ήταν με την κα. Στεργίτσα Hill-Γιάμαλη, CEO του The Hellenic Initiative Australia, του οργανισμού που υποστηρίζει τη συμμετοχή του Γυμνασίου Εράτυρας στο The Tipping Point Program. Η Στεργιανή μοιράζεται τις εντυπώσεις της: “Μου άρεσε πολύ καθώς η Αυστραλία είναι μια χώρα που υπάρχουν πολλοί Έλληνες και μου αρέσει ιδιαίτερα. Μου έκανε εντύπωση πως αυτοί οι άνθρωποι, παρόλο που ζουν στην Αυστραλία προσπαθούν να κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για την Ελλάδα, πράγμα που ούτε εμείς οι Έλληνες (εν. οι γηγενείς) μπορεί να μην είμαστε διατεθειμένοι να κανουμε”.
Στο κλείσιμο της συζήτησής μας, η Στεργιανή αναφέρεται και στους συμμαθητές και τις συμμαθήτριές της. “Στην αρχή ήταν όλοι πιο ντροπαλοί και κλειστοί και ίσως να μην ήταν σιγουροι όλοι, αλλά πιστεύω ότι μετα από αρκετές συνεδρίες άρχισαν και αυτοί να ανοίγονται, να είναι πιο άνετοι να ρωτάνε περισσότερα πράγματα ή να ζητάνε κάποιες συμβουλές και άρχισε να τους αρέσει παραπάνω, καθώς μάθαιναν και άκουγαν νέα πράγματα”.
“Θα ήθελα να συνεχίσω και του χρόνου το πρόγραμμα, να κάνουμε κι άλλες συνεδρίες και να μάθουμε περισσότερα πράγματα, ίσως να μιλήσουμε και για ένα ακόμα θέμα που με ενδιαφέρει που είναι η ιατρική”, συνοψίζει η Στεργιανή, ενώ για τα δικά της όνειρα προσθέτει, “Θα ήθελα να δουλευω είτε ως βιολόγος είτε ως αστρονόμος, το οποίο μου αρέσει επίσης”.
